اختصاصی ارجانیوز

نویسنده: حجت الاسلام محمد فرضی پور

امروزه یکی از بحث‌هایی که از سوی دشمنان اسلام و رسانه‌های بیگانه و روشن‌فکران غرب زده داخلی مطرح شده و روی آن بسیار تاکید کرده و مانور می‌دهند و به وسیله این کار می‌خواهند ما را از اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه و آله) که بزرگ‌ترین دشمن ظلم و ستم و استعمار آن‌ها است جدا کنند و همراه خود سازند، این است که می‌گویند همه ادیان حق هستند و به اندازه خود بهره‌ای از حق دارند، لذا نیاز نیست آدمی برای رسیدن به سعادت، حتماً مسلمان باشد، بلکه اگر پیرو سایر ادیان مثل مسیحیت یا یهودیت یا زرتشت نیز باشد، اهل نجات است و سعادت‌مند خواهد بود؛ این نظریه که در مجامع علمی به «پلورالیزم دینی» مطرح است امروزه ذهن برخی از اهل علم و جوانان تحصیل کرده ما را به خود مشغول کرده است که ما در این‌جا در قالب چند نکته به پاسخ آن می‌پردازیم.

نکته اول: چون در بین ادیان و اعتقادات و عمل‌کرد آن‌ها تضاد وجود دارد، بدون شک نمی‌توان گفت همه آنان حق هستند؛ چون عقل بشری حکم می‌کند در بین دو حکم متضاد، تنها یکی درست است و نمی‌تواند هر دو درست باشد؛ این مطلب بدیهی است و از باب «اجتماع نقیضین» است که امکان ندارد و تنها یکی از آن‌ها درست است، مثلاً مسیحیت به سه خدا معتقد هستند و اسلام معتقد است جز یک خدا امکان ندارد.

حال یک یا سه؟ تنها یکی از این دو درست است و یکی باطل، پس نمی‌توان هر دو را حق و درست دانست. یا این‌که قرآن و اسلام می‌فرماید خداوند متعال جسم نیست و هیچ‌گونه زاد و ولدی ندارد، اما یهود «عزیر» که از پیامبران الهی بود را پسر خدا می‌نامند، حال یا خدا پسر دارد یا نه؟ نمی‌توان گفت هر دو درست می‌گویند و هم پسر دارد و هم ندارد. بالاخره یکی صادق است و یکی باطل.

یا آن‌که اسلام می‌گوید تنها یک خدا وجود دارد ولی زرتشتیان معتقد به دو خدا هستند خدای خوبی‌ها و خدای بدی‌ها، حال کدام یک درست می‌گویند؟ پس چون اجتماع نقیضین محال است، نمی‌توان گفت هر دو دین درست می‌گویند و هر دو دین حق هستند؛ خیر یکی حق است و درست، و یکی باطل است و نادرست.

در رابطه با احکام هم این تضاد دیده می‌شود، مثلاً اسلام «شراب» را حرام می‌داند و رأس همه گناهان، اما مسیحیت آن‌را حلال می‌داند؛ حال باید پرسید در زمان کنونی حکم خدا چیست؟ نمی‌شود که هم حلال باشد و هم حرام؟! یک فعل ممکن است در دو زمان دو حکم را داشته باشد، مثلا ممکن است که قبل از اسلام شراب حلال بوده باشد؛ اما در یک زمان هرگز یک فعل دو حکم را ندارد. لذا در حال حاضر مثلا شراب یا حلال است یا حرام.

نکته دوم: قرآن کریم به عنوان معجزه جاوید پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) ۱۴۰۰ سال و اندی است که ندای «هل من مبارز» سر داده و کل بشریت را به مبارزه طلبیده و از آنان خواسته است، اگر در این قرآن و سخن خدا بودنش شک و تردیدی در دل دارند یک سوره، بلکه یک آیه مانند آن بیاورند؛ اما بعد گذاشت این همه سال و با پیشرفت خیره کننده علم و دانش بشری، هنوز احدی نتوانسته است مانند قرآن را بیاورد. این خود، بهترین گواه بر حقانیت قرآن و آسمانی بودن آن است.

نکته سوم: قرآن به صراحت بیان می‌کند که بعد از آمدن قرآن و دین مبین اسلام، هیچ دین و آیینی از انسان‌ها پذیرفته نیست و تمام ادیان نسخ شده و باید برای سعادت‌مند شدن حتما مسلمان شد؛ قرآن در این باره می‌فرماید: «وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَهِ مِنَ الْخاسِرِینَ (آل عمران-۸۵): و هر کس جز دین اسلام، آیینى براى خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد، و او در آخرت، از زیان‌کاران است». این آیه به صراحت بیان می‌کند هر کس اسلام را بشناسد و آن‌را انتخاب نکند، او در آخرت از زیان‌کاران خواهد بود، یعنی جایگاه خوبی ندارد و در آخرت در عذاب خواهد بود.

بنابراین یا قرآن حق است و سخن الهی یا نیست؟ اگر هست که به صراحت دیگر ادیان را در حال حاضر باطل دانسته و تنها اسلام را مورد قبول می‌داند، پس نظریه «پلورالیزم دینی» باطل است و تنها یک دین حق است و درست. و اگر قرآن سخن خدا نیست، پس چرا تا به حال با وجود تمام دشمنان اسلام، احدی نتوانسته است مانند قرآن را بیاورد؟ لذا می‌گوییم اگر قرآن باطل است، بروید و مانند آن، بلکه بهتر از آن را بیاورید!

در نتیجه: به حکم عقل و شرع، در حال حاضر و عصر کنونی تنها یک دین حق است و از انسان پذیرفتنی است و آن، کامل‌ترین دین و عالی‌ترین دین، یعنی اسلام عزیز است و مابقی ادیان نسخ شده و مردودند و از انسان هرگز پذیرفتی نیست و آدمی چنانچه آن را نپذیرد، بدون دین از دنیا رفته است.