- نویسنده : حجت الاسلام محمد فرضی پور
- 08 آگوست 2015
- کد خبر 38764
- 810 بازدید
- بدون نظر
- ایمیل
- پرینت
سایز متن /

اختصاصی ارجانیوز
نویسنده: حجه الاسلام محمد فرضی پور
یکی از سوالاتی که در بحث «شفاعت» وجود دارد؛ این است که به راستی «شفاعت» در چه زمانی واقع میشود، آیا در عالم برزخ هم شفاعت وجود دارد، یا تنها مختص به روز قیامت است و نجات از جهنم؟
از برخی آیات قرآن استفاده میشود که شفاعت تنها در روز قیامت است و تنها در رهایی از آتش جهنم موثر است؛ قرآن کریم در آیاتی چند به این مساله پرداخته و زمان وقوع شفاعت را بیان میکند؛ از جمله این آیات، آیات پایانی سوره مدثّر است که میفرماید: «و کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ رَهِینَهٌ* إِلَّا أَصْحابَ الْیَمِینِ* فِی جَنَّاتٍ یَتَساءَلُونَ* عَنِ الْمُجْرِمِینَ* ما سَلَکَکُمْ فِی سَقَر[مدثر / ۴۲-۳۸] هر نفْسى در گرو اعمالى است که کسب کرده است، مگر اصحاب یمین که آنان در بهشتهایى استقرار دارند، و با مجرمان گفتگو میکنند، که چه چیز شما را در دوزخ وارد کرد؟
اهل دوزخ، به این سوال پاسخ میدهند و قرآن در ادامه میفرماید: «فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَهُ الشَّافِعِین [مدثر / ۴۸] شفاعت شفاعتکنندگان برای آنان سودی نداشت». این آیات دلالت دارند بر اینکه شفاعت شافعان، در روز قیامت بوده و در رهایى از دوزخ، ثمر دارد و امّا سایر اهوال روز رستاخیز و مشکلات و سختىهای عالم برزخ، همه به جاى خود باقى بوده و دلیلى بر وقوع شفاعت در آنها وجود ندارد.
بنابراین از این آیات استفاده میشود، «شفاعت» در روز قیامت بوده و در رهایی از آتش جهنم موثر است؛ امّا در مراحل قبل از آن و عالم برزخ که بدون شک در آن، برای مجرمان و گناهکاران عذاب وجود دارد، مشمول شفاعت نمیشوند و در آنها انسان مجرم به سختی عذاب میشود.
این مطلب در روایات معصومین(علیهمالسلام) هم اشاره شده است و آن بزرگواران فرمودهاند که شفاعت مخصوص قیامت است و در عالم برزخ، شفاعتی وجود ندارد؛ به طور مثال امام صادق(علیهالسلام) فرمودند: «وَ اللَهِ مَا أَخَافُ عَلَیْکُمْ إِلَّا الْبَرْزَخَ فَأَمَّا إذَا صَارَ الَامْرُ إلَیْنَا فَنَحْنُ أَوْلَى بِکُمْ: سوگند به خدا که من بر شما ترسى ندارم، مگر از عذاب برزخ؛ امّا در روز قیامت که امر به ما واگذار مىشود، ما بر شما ولایت داریم و شما را مورد شفاعت قرار مىدهیم».[۱]
اینکه حضرت در این روایت میفرماید که من برای شما قبل از قیامت ترس دارم، به این معناست که قبل از قیامت، شفاعتی وجود ندارد و شما هستید و اعمالتان و بر مبنای اعمال خود شما با شما رفتار خواهد شد؛ امّا روز قیامت شفاعت وجود دارد و ما شما را کمک خواهیم کرد.
در نتیجه: زمان وقوع شفاعت در آخرین موقف، از مواقف قیامت است؛ یعنی بعد از زنده شدن دوباره تمام انسانها و پشت سر گذاشتن تمام مراحل هولناک قیامت و حساب و کتاب. حال با شفاعت یا گناهکاران اصلاً جهنم نمیروند و یا از آن، خلاصی مییابند. امّا در زمان مرگ و قبض روح و عالم برزخ، شفاعتی وجود ندارد و گناهکاران به خاطر اعمالشان به سختی عذاب خواهند شد تا مجازات خود را به خاطر گناهان کبیرهای که انجام داده بودند، کشیده باشند.[۲]
بنابراین هرگز نباید بحث شفاعت، انسان را نسبت به انجام گناهان کبیره سوق دهد؛ زیرا ممکن است انسان، سالیان درازی در عالم برزخ به خاطر گناهانش به سختی عذاب شود.
———————————–
پینوشت
[۱]. تفسیر قمی، ج۲، ص ۹۲.
[۲]. معاد شناسى، ج۹، ص ۳۷۸.
http://arjanews.ir/?p=38764